We zijn bijna klaar met eten in onze cottage en de meiden willen met Jan gaan tafeltennissen. “Dan moet je maar aan mama vragen of dat mag…” (terwijl hij naast mij zit). Ik zeg tegen m’n dochter: “Dat ligt eraan”. Marloes zegt tegen Jan: “Pap, dat ligt eraan”. “Hoezo dan?” zegt papa tegen Marloes. En zo ontstaat er een komische situatie. Ik vertel ze dat deze situatie eigenlijk best vaak voor komt als ouders zijn gescheiden en niet meer rechtstreeks met elkaar willen of kunnen praten. Dan worden de zaken uitgepraat via elkaars advokaat. Dus Marloes is bijvoorbeeld de advokaat van papa en Babette is de advokaat van mama. Nu wordt het interessant voor ze. “Oké Pap, ik ben jouw advokaat!”. Tegen Babette zegt ze deftig dat papa (“nee, dat is jouw client, zeg ik”) vanavond graag wil tafeltennissen als uw client het goed vindt. Babette neemt contact op met mama, die haar mededeelt dat daar wel voorwaarden aan verbonden zijn. Dit wordt weer door Babette aan Marloes medegedeeld, die vervolgens weer met papa contact opneemt. “Hoezo dan?”, zegt papa tegen zijn advokaat en zo gaan we een tijdje door. Het resultaat (Ja, we hebben resultaat!) is uiteindelijk dat mama akkoord gaat met het feit dat papa gaat tafeltennissen met de oudsten als hij maar weer thuis is om 10 voor 9, omdat mama dan naar het avondprogramma van de camping wil gaan met de oudsten. Papa is akkoord als mama dan de kleintjes tegen die tijd in bed heeft liggen. Mama zal alles in het werk stellen dit te bereiken, maar mocht het onverhoopt niet lukken, dan mag ze tóch vertrekken en neemt papa het over. De kinderen zuchten: “Wat is dat onhandig, zeg, dat praten via advokaten!”. “Nou, dan moeten we maar niet gaan scheiden”, zeggen papa en mama tegelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten