Teleromeo

Het is 9.40 uur. Ik ben de vissenkom aan het verschonen terwijl de kleintjes de Teletubbies kijken..De telefoon gaat en ik ren er snel naar toe, want na drie keer bellen schakelt de telefoon over op de voicemail.“Met Antoinette….”, zeg ik.“Dag Antoinette”, zegt een zachte mannenstem. De rest hoor ik niet goed en ik zet de Teletubbies (“Oh Oh LaaLaa”) zachter. “Met wie spreek ik?”, zeg ik. “Antoinette, mag ik me op je aftrekken?” Hè, denk ik, hoor ik dit goed? Vervolgens wacht ik op een bulderende lach aan de andere kant, maar die komt niet….Dan verbreek ik de verbinding. Oh, dit was dus een ECHTE….! De Teletubbies worden weer harder gezet. Ik ga weer verder met de vissen en probeer me voor te stellen hoe zo’n iemand eruit ziet die ’s ochtends vroeg met het telefoonboek op schoot alle vrouwennamen opzoekt en gaat opbellen met z’n onderbroek op z’n enkels……..! Zou dat opwindend zijn? Wat zou ik kunnen verzinnen om hem de volgende keer “lik op stuk” te geven. Ik weet het niet. Waarschijnlijk hang ik onze TeleRomeo dan ook weer op.