Uit de bieb neem ik voor mijn peuterzoon het boek “Rokende draken” mee. Hoewel hij bij het voorlezen minder belangstelling toont dan ik wil, neemt míjn interesse alleen maar toe. Mama Draak zit al tweehonderd jaar op een ei te broeden dat binnenkort uitkomt. Ze leest nu ergens dat roken heel slecht is voor babydraken. Papa Draak wil nergens van weten want “Draken roken altijd”. Uiteindelijk na lang aandringen gaat papa Draak overstag, “omdat het om onze kinderen gaat”. Hoewel papa Draak wel een beetje chagrijnig is, ziet hij ook direct een voordeel. Hij kan door de optrekkende rook zijn kinderen aan de andere kant van de tafel weer goed zien. Het wordt tijd voor wat afleiding en de drakenfamilie vliegt erop uit, naar het kasteel om “verse” ridders te halen. Papa Draak ontdekt dan ook dat hij veel sneller kan vliegen nu hij niet meer rookt. Terwijl ze lekker zitten te smullen van een paar knapperige riddertjes, horen ze buiten lawaai. Het zijn wel honderden boze riddertjes op zoek naar de draken om wraak te nemen. Ze verstoppen zich. De riddertjes blijven voor de grot staan en zeggen tegen elkaar: “ik zie geen rook”, “ik ruik ook geen rook”, “ik hoor geen gehoest”, “dan wonen hier geen draken, want draken roken altijd”. Het ridderleger draait zich vervolgens om en marcheert weer terug. Maar goed dat we gestopt zijn met roken!
Misschien is dit HET BOEK wat we nodig hebben. Onze Papa heeft wel het boek van Allen Carr op z’n nachtkastje liggen, maar sinds die weet dat deze schrijver het nicotinemonstertje weer in hem heeft toegelaten, biedt het tot nog toe weinig hulp.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten