Broedkip

"Weet je hoe wij jou hier noemen? Niet schrikken, hoor! Broedkip!" zei een vriendin van me.

Ik kan wel tegen een stootje en lachtte met ze mee. En eerlijk gezegd heb ik me ook wel vaak zo gevoeld. Tja, als je 1x een IVF-poging doet en 10 x een ICSI-poging ben je ook alleen maar bezig met eitjes. Hoeveel eitjes? Hoe hard groeien ze? Zijn ze al rijp? Je buik voelt heel erg opgeblazen en dat kan ook niet anders met zo'n 12 eitjes. Gelukkig had ik nooit overstimulatie, anders hadden het er wel 25-30 kunnen zijn. Na de puncties telden we de eitjes die daadwerkelijk gewonnen waren, dus minus de lege eiblaasjes. En na de bevruchting telden we natuurlijk de bevruchte eicellen en bekeken het stadium waarin de eicellen zich verkeerden.Het is me nooit gelukt om de niet teruggeplaatste embryo's te laten invriezen. Ze waren niet geschikt daarvoor. Ik had al een naam bedacht voor het kind dat daar uit zou geboren worden, Friso. Om meer dan het gewone ei te krijgen moet je wel een heel laboratorium opzetten voor de stimulerende middelen. Op het laatst reageerde ik niet meer zo snel op de medicamenten en deed ik het met de maximale dosis van 2 ampullen op 2 water. Dan de opzuignaald en de priknaald, die uit drie verpakkingen gehaald moesten worden en in elkaar gezet. De alcoholdoekjes erbij. En natuurlijk het "glaswerk" weer veilig opruimen.Ik herinner me nog de kanotocht van m'n werk, waar ik op de wc (waar anderen ook stonden te wachten) alles uitstalde en moest prikken. En die keer dat ik met mijn andere werk voor het diner op de hotelkamer de nodige maatregelen moest treffen en als laatste aanschoof, met vragende blikken "wat heeft die gedaan?".Op de IVF-poli werd ik door de jaren heen een vaste klant en geroutineerd. Proberen als eerste bij het bloedlab te zijn om te prikken, want daarna kon je weer als bijna eerst zijn op de poli. Want je moet ook nog naar je werk rijden. Ik ben ook een keer na een punctie gewoon gaan werken, maar dat vond ik achteraf niet zo verstandig ook al staat het stoer. Na het broeden stond ik er steeds op dat er 2 embryo's teruggeplaatst werden, ook al was het beleid aan het veranderen en adviseerde ze mij met klem er maar 1 te doen. Mijn tweelingzwangerschap wat zo prima verlopen dat ik niet bang was voor eventuele complicaties en ik wilde alle kansen aangrijpen....Het resultaat van al dit broeden is twee tweelingzwangerschappen (uitgedragen tot de 39e en 39,5e week), een eenlingzwangerschap (uitgedragen tot de 41e week) en een eenlingzwangerschap dat eindigde in een miskraam in de 15e week. Ik voel me heel rijk en dat hele broedgebeuren ligt gelukkig al ver achter me. Het leuke is dat je vanaf de eerste zwangerschap weer een "gewone niksaandehand-vrouw" bent. En heerlijk die zwangerschappen...... Van mijn laatste dikke buik heb ik als afscheid een gipsafdruk laten maken (tweeling bij 26 weken) en in brons laten verven. Dag zwangerschappen, dag broedkip!