Ruimte in je hart

De ouders van Kim komen haar regelmatig samen naar de peuterspeelzaal brengen, hand in hand of stevig omarmd. Jan en ik doen dat eigenlijk niet zo vaak en dat vind ik best jammer. De vader van Kim is “de grote vriend” van Coen, mijn kleuterzoon. Hij kan als “kind met de kinderen” enthousiast in de zandbak spelen en torens bouwen, en ik heb dan ook de grootste moeite Coen mee naar huis te krijgen. Als we “de grote vriend” in het park zien met z’n hond zwaaien we uitbundig naar elkaar. Net voor de vakantie gaat Kim verhuizen en ik knoop een praatje aan met haar moeder. “Dus jullie gaan verhuizen?”, vraag ik. “Ja, maar ik ga alléén verhuizen met de kinderen” zegt ze. Ik sta perplex. Heb ik me dan zo vergist in die twee? Na wat keuvelen over de limoengroene kleur van haar nieuwe huis en de nieuwe school voor Kim, wens ik haar veel sterkte in de komende periode. Dat is kennelijk niet genoeg. Vorige week komen we Kim tegen terwijl we naar de basisschool lopen. Ze speelt bij “juf Trudie” voor de deur. Juf Trudie is een tijdje geleden gestopt als juf op de peuterspeelzaal om zich nu, naast haar “eigen” pleegkinderen, volledig bezig te kunnen houden met de crisisopvang, waarbij kinderen tijdelijk bij haar geplaatst worden. Kim loopt verrast naar ons toe.“Ben je nu bij juf Trudie aan het spelen?”, vraag ik. “Ja”, zegt ze en ik groet juf Trudie in het voorbijgaan, die met een blonde, wat oudere vrouw staat te praten. Vast haar oma. Als we haar er de volgende dag weer zien spelen, gaat er iets bij me dagen. “Of slaap je ook bij juf Trudie?”, vraag ik. “Ja”, zegt ze lachend en het valt me op dat ze eigenlijk wel een heel slecht gebit heeft met die zwart-omrande melktanden. Als ik juf Trudie ‘s middags met Kim tegenkom bij de peuterspeelzaal, hoor ik het verhaal. Kim werd als een pakketje bij juf Trudie voor de deur afgeleverd. Moeder had “geen geld meer om voor haar te zorgen”. Ze wil ondanks haar alcoholprobleem niet worden opgenomen in een kliniek. Haar vader, “de grote vriend” van Coen, is een borderliner die hoogtepunten en dieptepunten kent en nogal hard kan uitvallen tegen de kinderen. De oudste twee puberkinderen van haar wonen nu tijdelijk bij haar eerste ex-man, maar dat gaat helemaal niet goed. De tante van de moeder houdt nu contact met juf Trudie. De moeder van Kim heeft nu toegestemd met een officiële uithuisplaatsing naar juf Trudie met als afspraak dat ze haar dochter niet zal opzoeken. Dit doet ze dus wel met het risico dat Kim misschien naar een geheim adres wordt gebracht. Juf Trudie ontdekt dat ze met haar 3 jaar alles “zelf” wil doen en geen hulp van anderen vraagt en nodig denkt te hebben. Dat kon ze thuis ook niet, het was puur overleven. Ze heeft “van alles” meegemaakt in haar jonge leventje. Het laat me niet los en ik moet denken aan het programma waarin pleegouders aan het woord kwamen. Er is een groot tekort aan pleeggezinnen om kinderen in crisissituaties op te vangen. De vraag is “Wie heeft er ruimte in z’n hart?” Vandaag heeft mijn dochtertje een uurtje met Kim bij juf Trudie gespeeld. Dat ging goed. Nu even aankijken hoe ze zich ontwikkelt voordat de volgende speelafspraak wordt gemaakt. Ze maakt nu zoveel veranderingen mee…..Het gebeurde dus onder mijn neus en ik had een totaal ander beeld van dit gezin…Hoewel ik me nu bedenk dat dit meisje er best een beetje iel, kwetsbaar en bleek uitziet met van dat vlassige, witte haar. Ik herinner me nu ook dat ik weleens een alcohollucht bij vader en moeder had geroken. Zouden ze daarom zo stevig omarmd naar de peuterspeelzaal zijn gelopen?..........