Cavia

Onze dochters bleven zeuren om een huisdier, niet zijnde de goudvissen die ze al hadden mogen verzorgen want die zijn saai. En nu hun klasgenoot een cavia had gekregen, wilden ze ook heel graag een cavia. “Zoek eerst maar ‘ns op wat die nodig heeft aan hok, voer en verzorging en waar we op moeten letten bij aanschaf en ….. minstens twee logeeradressen voor in de vakantie”. De machine deed z’n werk en al heel gauw kreeg ik de antwoorden. Nu papa nog overtuigen……  want die moest niks hebben van die “stinkbeesten”. Dat riep natuurlijk direct reacties op met betrekking tot de nicotinegeuren die papa zelf in huis verspreidde en zelfs dodelijk waren voor die zielige kinderen. Ikzelf vind het wel aardig weer een huisdier te hebben. De kinderen kunnen er lekker mee knuffelen en ze leren ook te zorgen en verantwoordelijk te zijn voor iets of iemand. Het offensief was heel veel knuffelen met papa, totdat hij er zo gek van zou worden dat ie zou willen dat er cavia’s waren waar de kids hun behoeften bij kwijt konden. Het mislukte, want knuffelen werd stoeien en was leuk (totdat er slachtoffers vielen).

De nestjes bij de kinderboerderij werden bekeken en kwamen heel binnenkort vrij. Eigenlijk kwam het er op neer dat papa Jan niets meer had in te brengen. Mama ging samen met twee dochters een mooi hok kopen en twee dagen later mochten we twee baby-vrouwtjes van zes weken oud ophalen. We noemden ze Bling en Jazz. Direct werden er screensavers van gemaakt en konden we de stroom mee-eters en kijkers uit de klas bijna niet meer aan. Ook al stoorde papa ons met lekkere menusuggesties waarin malse stukjes cavia waren verwerkt, trouwens ook lekker voor de barbeque, we konden ons geluk niet op.

“Niet teveel eten geven” stond er op het papier dat we meekregen van de kinderboerderij. Beginnen met een half theezeefje voer per dag, aangevuld met groen en hooi enzovoorts. Die cavia’s bleven heel scherp piepen tot Jan’s irritatie natuurlijk, alsof ze uitgehongerd waren, terwijl ze er goedgevuld uitzagen.

De avond voordat onze cavia’s voor de vakantie naar hun logeeradres werden gebracht en ik in de huiskamer achter de naaimachine zat , hoorde ik een doffe zucht uit de kooi komen. Even kijken. Ik zie onze Bling met een nat wit pootje. Maar hij heeft helemaal geen witte kleur. Bling loopt terug in z’n hok en ik schrik als er iets blijft liggen. Het beweegt en twee kraaloogjes kijken mij aan. Onze babycavia heeft een baby gekregen! Met een brede grijns loop ik naar de zolder om Jan van deze grote verrassing op de hoogte te stellen. Hij kan het niet geloven. Toch raar dat moeder-cavia nu in het hok blijft, terwijl haar kind nog bij moet komen. Ik lok de dames met een knabbelstok en het lijkt alsof er wat achter blijft in het hok. Nu gaat de lamp aan, het dakje eraf en ja, hoor, nog een baby geboren! Opnieuw stel ik Jan in kennis, die nu toch echt polshoogte komt nemen. Het moet niet gekker worden! Moet er op de kinderboerderij toch een mannetjes-cavia zijn geweest die dat nest kleine babytjes al in hun eerste weken heeft aangerand. Ik wil het eigenlijk niet weten.

Volgende dag bellen we m’n zus of er vandaag ook 4 in plaats van 2 cavia’s mogen logeren. Gelukkig geen probleem volgens deze voormalige caviafokster. Bij haar aangekomen vermoedt ze trouwens ook dat Jazz een dezer dagen een kleintje krijgt. Net voor ons vertrek 2 dagen later nemen we de felicitaties in ontvangst: “gefeliciteerd met jullie dochter”. Dat kon er ook nog wel bij. Nog snel krijgen we een foto toegemaild en we gaan op reis.

Weer thuis is het schattig om te zien hoe de kleintjes bij hun moeder drinken. We herkennen al het geile geluid van de mannetjes-baby’s en weten dat over niet al te lange tijd de vrouwtjes niet meer veilig zijn in dit dierenlandschap.