Ik ben zo iemand van de reuniën, van de
jarenlange kerstkaartrelaties, van de etentjes om lekker bij te praten. Een
contact verbreken ……. ik zal niet de eerste zijn. Ik ben ook van de tweede
kans. Als iemand na jaren weer zou aanbellen, zal ik hem niet buiten laten
staan. Waar ik me wel behoorlijk aan stoor is het feit dat sommigen niets meer
van zich laten horen, terwijl ik echt eerst gevraagd heb of ze het contact met
mij wel op prijs stellen. Geen tijd betekent vaak geen prioriteit. Zeg het me
dan, ook beste vrienden…..!
Ik geloof ook zeker dat je in elke nieuwe
fase van je leven weer nieuwe en andere vrienden maakt. De fase zonder en mét
partner, zonder en mét werk, zonder en mét kinderen. Dierbaar blijven de vrienden
die mij nog kennen van vroeger, zoals ik toen was, die mijn broertje en zusje
kennen, mijn ouders, mijn slaapkamer en onze poes….. Sommigen van het jongerenkoor, zij kenden m’n
eerste verliefdheid, dronken met mij hun eerste biertje tijdens feestjes……
De vriendschap met onze “echte vrienden” is
verwaterd nadat wij kinderen kregen en zij kozen voor een luxer leventje. Onze
levens liggen nu gewoon te ver van elkaar, we snappen elkaar nu niet zo goed
meer en wat overblijft is dan die kerstkaartrelatie, om over 20 jaar weer samen
op een terrasje een drankje te kunnen nemen en terug te kijken “op die goede
oude tijd, …..of niet natuurlijk.
Dan nu een andere vriendschap die na jaren ook
zakelijk werd. Ik ben in de war. Nu we “zakelijk” uit elkaar gaan, blijkt onze
vriendschap opeens niet meer te bestaan of heeft ie misschien nooit bestaan. Zij
praten niet meer met ons, zouden ze ons nu ook zakelijk benadelen? Of bestond
die vriendschap er alleen omdat het ook in zakelijk opzicht op termijn
interessant zou kunnen zijn voor hen? Was de interesse voor ons en onze
kinderen wel zo integer als dat het leek? Waren zij wel de vrienden die ik
dacht te hebben? Was die traan van ontroering tijdens hun bruiloft bij het zien
van hun ”vrienden” wel zo echt? Ik weet het niet meer. Maar “vriendje spelen”,
daar heb ik moeite mee. Ik moet me daar niet zo druk om maken volgens Jan, maar
het blijft onrustig in m’n hoofd.
………Als
je wint heb je vrienden, rijen dik, ECHTE vrienden……………
Geen opmerkingen:
Een reactie posten