Het Plan

Jaren geleden woonde ik een gratis spreekbeurt bij van de beroemde maar mij onbekende Maja Jefkins over Practische Psychologie. Ik was nieuwsgierig geworden door een advertentie in het plaatselijke krantje waarin deze spreekbeurt werd aangekondigd. Zij zou je met eenvoudige vingerwijzingen op weg kunnen helpen om dagelijkse beslommeringen in een breder perspectief te zien en je daarbij te helpen. Ik had eigenlijk niet zoveel problemen, maar werd er wel naar toe getrokken. Na een introotje liet ze een zakje rondgaan en iedereen mocht blind een papiertje hieruit pakken (zoals bij Scrabble), lezen en op je in laten werken. Ik had iets van “optimist” ofzo. Ze zou er later die avond op terug komen.

Ze vertelde (met een groot EO-gehalte ) over haar miserabele verleden, de drugs, scheiding, zelfmoordneiging, armoede en weet ik allemaal nog meer. Maar uiteindelijk ging ze inzien dat ze dit alles wel MOEST doormaken om te worden tot wat ze nu was geworden. Ze had een enorme geestelijke ontwikkeling meegemaakt en was nu rustig, uitgebalanceerd en kon de hele wereld aan. God had een plan met haar en deze weg had zij hiervoor moeten gaan.

Ik werd inwendig boos ….. wie zou mij bewust zes jaar lang  kinderen willen ontnemen, wat voor zin zou dat dan hebben, in zo’n God geloof ik niet! Welke “kracht” zorgt ervoor dat mensen de ergste en zelfs dodelijke ziekten krijgen? Wie laat een baby van vier maanden oud “volgens plan” zomaar sterven, met wel nut?

Natuurlijk zie ik dat de één meer geluk heeft dan de ander, dat het de één allemaal mee zit en de ander allemaal tegen. En ik ben ervan overtuigd dat je na ellende sterker, harder uit de strijd kan komen, maar dat dit met OPZET allemaal met je gebeurt, dat is voor mij onverteerbaar!

Oh ja, en dat van die briefjes. Iedereen had niet bij toeval het briefje getrokken dat hij had getrokken. De eigenschap die daarop stond te lezen had betrekking op jezelf of op iemand die je kende, het kon een eigenschap zijn die jij of die persoon juist wél of juist niet bezat. Ja, zo lust ik er nog wel één! Bah! Terwijl ik vluchtig via de te koop aangeboden boeken de zaal probeerde te verlaten, zag ik in m’n ooghoeken hoe een hele schare vrouwen toch nog graag even met haar wilden napraten…..