Publieke moeder

Even was er de aarzeling om een eigen weblogje te beginnen. En dat, omdat er een moeder van school nu een eigen column heeft in de lokale krant.

Ik maak omtrekkende bewegingen als ik haar zie bij school. Bang om het volgende slachtoffer te worden waarover wordt geschreven. Mijn kinderen zitten gelukkig niet bij die van haar in de klas, anders had ze ook over óns kinderfeestje kunnen schrijven. Mijn man is gelukkig ook niet zowel haar zoontjes’ vriend’s vader als haar tandarts. Da’s dubbel mazzel!

Wat mij nog het meest verbaasde was dat ze in haar columns ook wat opvoedtips wilde geven aan andere moeders. Ik weet nog goed dat ik met andere moeders bij het hek van groep 1 stond te wachten. Elke dag voltrok zich dan hetzelfde tafereeltje: een moeder kwam te snel aanrijden, parkeerde haar auto scheef op de stoep, rende druk zwaaiend met armen en benen, overdreven hijgend, zuchtend en kreunend, langs ons heen en struikelde bijna over de kleine kinderen, honden en kinderwagens. Zij was laat en moest bij het volgende hek haar kind in groep 3 ophalen. Ze gristte haar kind mee en fladderde weer terug.

Op een gegeven moment waren we het behoorlijk zat en één van ons trok gelukkig haar mond open: “Kun je je auto niet wat fatsoenlijker parkeren?”.

“Ja maar, ik kan m’n kind toch niet zo lang bij het hek laten wachten…”.

“Nou, dan moet je eerder van huis vertrekken!”.

Het feit dat iedereen haar daarna zo stond aan te kijken, heeft waarschijnlijk grote indruk gemaakt, want ik heb haar daarna een stuk rustiger zien lopen, hoewel de stress in haar ogen stond. Dat was ZIJ! Een andere keer wilde ze het afspreekkind iets verderop in de auto laten instappen, ze zette de auto plankgas in de achteruit, waarbij het kind bijna onder de wielen kwam….

Maar goed…. dat wil natuurlijk niet zeggen dat je niet goed kan schrijven…. En haar kinderen maken natuurlijk leuke opmerkingen thuis, waar ze handig gebruik van kan maken. Hoewel het gevaar bestaat dat de kids het straks beu worden om steeds te worden geciteerd. Op den duur worden de verhalen misschien wel geënsceneerd, net zoals dat vermoed wordt bij de videootjes van “de leukste thuis”.

Lieve webloglezers, mochten mijn weblogjes te sterk voor woorden worden, dan weten jullie wat er aan de hand is…..!