Speelplekvrees

Wie mij vaker leest, weet dat ik me sterk maak voor de revival van de speelplek. Deze plek zou volgens het Speelruimteplan door het leven moeten gaan als “informele speelplek”. Ik heb m’n tanden erin gezet met als resultaat dat de gemeente hier toch weer echte speeltoestellen wil plaatsten! Het nieuwe inrichtingsplan dat door de speeltuincommissie van de buurtvereniging samen met de gemeente is voorbereid is naar 100 omwonenden gestuurd. Dit plan voorziet in een duikelrek met 3 niveau’s, 2 wipkippen en een ware klimtoren! Om een idee te krijgen hoe dit plan er ook ruimtelijk uit ziet (en om eventuele knelpunten op te speuren) ga ik met stoepkrijt aan de slag om alles af te tekenen. Die rubberen matten onder de toestellen zijn van een behoorlijke afmeting, maar het past zoals ik had bedacht.

Ik word kennelijk al een geruime tijd geobserveerd, want wanneer ik klaar ben met stoepkrijten en terug naar huis wil lopen, word ik toegeschreeuwd door een buurtbewoner: “Gaat u dat ook weer schoonmaken?” 

Ik loop naar haar toe. “Wat zegt u?”.

“Gaat u dat ook weer schoonmaken?”.

“Wat een toon slaat u aan, mevrouw. Wilt u niet eerst weten wat ik aan het doen ben?”

“Nee, dat hoef ik niet weten, want ik weet het al”. U wilt hier een speelplek en als ik hier m’n auto neerzet krijg ik van u een bekeuring” (referend aan de gele kaartenactie van de veiligheidscommissie).

“Hoe komt u daar nou bij?” Wilt u niet eerst even zien waar ik mee bezig ben?”, zeg ik m’n tekening al uitrollend.

“Nee, dat hoef ik niet te zien, dat zien ik zo wel. Ik hoef hier geen speelplek. Ze kunnen toch ook zo wel spelen”.

“Mevrouw, het is hier een speelplek, altijd geweest. Als u geen speelplek voor uw huis wilde, had u hier niet moeten komen wonen”, zeg ik nu een beetje boos.

“Pardon, pardon!”. Boos loopt zij op haar krukken weer naar de voordeur, waar haar man haar opvangt en ze gooit met een zwaai de deur dicht.

De kinderen die zich inmiddels om mij heen hadden verzameld kijken mij verbaasd aan. Ik ben ook een beetje van slag (al zegt m’n dochter later dat ik er “cool” bij stond). De gedachte was eigenlijk nog niet echt in me opgekomen dat iemand het niet leuk zou vinden om weer een echte speelplek te krijgen......

De reacties van een paar direct omwonenden van het pleintje aan de gemeente liegen er niet om. Eigenlijk is het een bezwaar tegen alles. Volgende week hebben we een bijeenkomst waar al deze bezwaren worden besproken. Ben benieuwd. Ik hoop vooral één ding en dat is dat ik over 15 jaar, als mijn kinderen zo oud zijn als die van hen nu, niet zo verzuurd ben dat ik geen formele speelplek meer kan verdragen.