De meiden willen ook naar Parijs dit jaar, om naar de Eiffeltoren te gaan,
zeggen ze. Vanaf onze vakantiebestemming is dat zo’n 2 uur rijden en dus
eigenlijk best te doen. Op internet zoek ik naar naar leuke tips om deze stad
met (5!) kinderen te bezoeken. Maar wacht even..... volgens mij heb ik in de
kaartendoos nog een plattegrond van Parijs. Ook handig. Terwijl ik hem beneden
uitvouw, ontdek ik dat hij behoorlijk is gescheurd en met plakbandjes weer aan
elkaar is gemaakt. Deze plakband laat inmiddels ook makkelijk los merk ik als
ik eraan zit te peuteren. “Wat ben jij nou aan het doen?”, vraagt de oudste,
met een gezicht van “die is gek geworden”. Ik antwoord dat dit de plattegrond
van Parijs is en dat ik hem voor de vakantie wil gebruiken. “Die gooi je toch
zeker wel weg?”...... Dan zie ik in het handschrift van mijn moeder aan de
zijkant de vertrektijd van de rondvaartboot staan met de bijbehorende kade.
Ook een dikke lijn kriskras door de stad
van hoe we gelopen of gereden zijn langs alle bezienswaardigheden. Dan valt m’n
oog op het jaartal, “1976”. Toen was ik 11 jaar. Mijn meiden zijn nu ook bijna
zo oud.
Ik denk dat ik de plattegrond toch maar even ga plakken......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten