Opgepimt

 Gewapend met plattegronden, handtekeningen van kinderen, normtabellen en foto’s van de huidige toestand van onze speeltuin, dook ik in het gesprek met de participatie-medewerker van de gemeente inzake speeltuinen.

Het speelruimteplan dat door een extern bureau was opgesteld had ik goed doorgenomen en op me in laten werken. ‘Minder speeltuinen met meer kwaliteit’ was hun motto.

De hamvraag was nu: ‘Op basis waarvan is besloten om van ónze speelplek een informele speelplek te maken?’

De norm voor een speeltuin van 0 tot 5 jarigen was minimaal 30 kinderen en niet meer dan 100 meter van hun huis. Ik had nu zo’n 85 handtekeningen binnen deze radius verzameld van kids tot 12 jaar, waarvan 35 kleintjes. Op de plattegrond had ik in rood de grote autovrije zone aangegeven met uiteraard de unieke plek die onze speelplek nu heeft (en zoals de wijk ook bedoeld was). Een andere plattegrond gaf de slechte spreiding aan van de speeltuintjes met de (gevaarlijke) doorgaande wegen. De foto’s lieten een groot, kaal vlak zien met een troosteloze wipkip en beugels van de al afgevoerde loopton. Tenslotte probeerde ik met de gegevens over het aantal kinderen, het huidig en toekomstig aantal speelplekken per wijk een soort norm te ontdekken (gemiddeld aantal kinderen per speelplek, nu en straks). Bij een vergelijkbare wijk qua kinderen kwam ik op het dubbele aantal speeltuintjes dat niet naar beneden zou worden bijgesteld. Kortom, geen chocola van te maken.

De aardige ambtenaar bleek onder de indruk, kopieerde de zaken en zou overleg voeren met het externe bureau. Er was mogelijk nog wel wat schuifruimte voor wat betreft de uitvoering van het speelruimteplan. Over het vervolg zou ik deze week worden benaderd.

Vanochtend kreeg ik een brief, ‘aan de bewoners van het pand”. Kortgezegd: De speeltuin wordt ontruimd in de periode juli/augustus/september van dit jaar. Mogelijk dat u kunt participeren bij andere speeltuintjes, onderhoud bloembakken ofzo….

Ik was perplex en hoopte dat dit geen antwoord was op mijn prettige gesprek van vorige week. De betrokken personen waren telefonisch onbereikbaar, dus boos begon ik aan m’n emailtje om mijn verontwaardiging uit te spreken over de gang van zaken. Net voordat ik op de verzendknop wil drukken, met uiteraard een cc-tje naar mijn andere collega’s van Buurtvereniging Geen Gezwam, gaat de telefoon. Het is de medewerker van het extern bureau. ‘Mooi, dat u belt’, zeg ik, ‘ik ben net een mailtje voor u aan het voorbereiden’ .

Gelukkig meldt hij mij met excuses dat dit wel de formele brief is, maar dat onze speeltuin afgelopen maandag uitgebreid besproken is. Er is met de nieuwe informatie inderdaad geen reden meer om van onze speeltuin een informele speelplek te maken! Nu nog kijken in welke fase het speeltuintje voor 0 tot 5 jarigen kan worden “opgepimt”. Ik ben blij en verdring de gedachte dat het in het slechtse geval nog zo’n 5 jaar duurt en mijn kids en vele anderen het speeltuintje dan alweer zijn ontgroeid. Maar goed ……