Tussen hemel en aarde

Hoewel velen de kerstboom al hadden staan terwijl de goedheiligman Spanje nog geeneens had bereikt, werd de mijne pas een paar dagen voor kerst gekocht en opgetuigd, zoals ook mijn mooie kerstboog voor de deur. Het waren twee rare weken voor de kerst. De toestand van mijn schoonvader die al tijden slecht was, verergerde zich nu. De familie werd naar het verpleeghuis geroepen voor z’n laatste uren. Een indrukwekkende groep familieleden veramelde zich in allerijl, overal vandaan. op deze verpleegafdeling. De pastoor gaf pa de laatste sacrementen in het bijzijn van al z’n kinderen. In het begin van de nacht ging iedereen, na het opstellen van een waakschema,  weer terug naar huis. De volgende middag werd de familie weer opgeroepen, maar het duurde uiteindelijk nog tot de volgende dag dat hij na een afscheidskus aan ma z’n laatste adem uitblies. Ik hoorde het nieuws juist toen ik thuiskwam van de kapper, met m’n glitters in m’n haar voor het kerstgala die avond. Eigenlijk waren we vooral opgelucht. Het was gewoon verschrikkelijk om deze man in dat verpleeghuisbed, met de nodige pijn  te zien liggen wachten op de dood. Hij kon zich nauwelijks bewegen, ging slechter praten, horen en zien, terwijl hij zich daar zo bewust van was. Communicatie was op het laatste bijna niet mogelijk en met onze bezoekjes namen we eigenlijk al met beetjes afscheid van pa en opa. We bezochten pa met onze kinderen toen hij lag opgebaard. Onze zoon van 4 nam hem helemaal op en vroeg: “Wordt hij nu gemeen?”. Ik was verrast, hoe kwam hij daar nu op. Later bedacht ik me dat hij waarschijnlijk op televisie programma’s ziet waarbij slechte wezens bezit nemen van dode lichamen. Eerder had hij al opgemerkt dat opa op een heks leek en vanuit zijn perspectief gezien eigenlijk heel begrijpelijk. Opa lag met z’n mond open, had z’n gebit niet in en hierdoor ingevallen wangen en een relatief grote neus en oren.

De begrafenis verliep zoals hij dat had gewenst met veel (ook latijnse) gezangen van het koor, waar hij zelf deel van uit had gemaakt. Met de wierook werd de liefde gesymboliseerd en dat kon je ook ruiken. Heel mooi eigenlijk.

De twee dagen voor de begrafenis was ik bij een client, die aanhanger was van het Bahá’í-geloof. Nog nooit van gehoord en ik zoek het op. Klinkt wel heel schappelijk. Het Bahá’í-geloof gaat uit van de eenheid van God en erkent de eenheid van alle Profeten van God. De basisleringen uit het Jodendom, Christendom, de Islam en andere godsdiensten maken deel uit van één waarheid en vullen elkaar daarom aan. De dag na de begrafenis ben ik bij een andere client aan het organizen die voor haar weekschema Kum Nye opgeeft, ook wel Tibetaanse yoga genoemd. Ik lees later dat het bestaat uit eenvoudige ontspannings- en ademhalingsoefeningen in een meditatieve sfeer, want ontspannen brengt ons dichter bij gevoelens en het directe ervaren. Hierdoor komen we meer in balans met onszelf en onze omgeving. We krijgen meer energie en worden gezonder. Verder heeft zij een soort altaartje “helemaal Feng Shui staan”. Ik lees later dat klassieke Feng Shui gaat over leven in harmonie met de natuur. Door in harmonie te leven zijn mensen in staat de nuttige en heilzame energiën (ook wel bekend als "Chi") aan te wenden om de kwaliteit van leven op een hoger niveau te brengen. Het is een zeer oude Chinese praktijk van aanwending van de krachten van de natuur om gezondheid, harmonie en welvaart te bewerkstelligen. Voordat ik weg ga merk zij dat haar kat niet lekker in haar vel zit en wel wat Reiki kan gebruiken. Ik lees leter dat bij een Reiki-behandeling een ingewijde Reiki-beoefenaar als intermediair optreedt, die universele levensenergie doorgeeft aan de ontvanger. Volgens beoefenaars vindt deze energie zelf haar weg door het lichaam en de geest van de ontvanger. De doorgegeven energie heeft een voedende en harmoniserende werking op de energiebanen en chakra’s. Het doorgeven van deze energie kan zowel door directe handoplegging als op afstand.

Aan het eind van de week kijken we met de oudsten op televisie naar de film Ghost, waar het contact met en tussen “geesten” en de eindbestemmingen hemel en hel duidelijk worden uitgebeeld. Tenslotte meldt een moeder van school mij overtuigd te zijn dat toeval niet bestaat. Genoeg stof tot nadenken dus, zo “tussen hemel en aarde”, wat voor een soort “hemel” dat ook mag wezen........