Seks en zo

Met rooie oortjes luisterde ik altijd op vrijdagavond naar Germaine Groenier. Ik hing dan vanuit m’n bed bijna met m’n hoofd op de grond om de radio onder m’n bed niet te hard te hoeven zetten. Volgens mij snapte ik de helft niet van de vragen die tijdens de uitzending binnenkwamen, maar spannend was het wel (sowieso al het feit dat ik de VPRO aan had staan!).

Van het boek dat ik van m’n ouders te lezen kreeg over “het gaaf geslachtsleven” werd ik niet veel wijzer. Dan liever de ingezonden brieven lezen in oude “Club”’s, die ik van mijn tante kreeg.

Ik weet nog dat ik als brugpieper de film Grease zag en me afvroeg waarom die auto’s zo bewogen als ze gingen “zoenen”. Maar het is gelukkig allemaal goed gekomen met me, hoor!

De oudste meiden van mij zijn 9 jaar en horen en zien natuurlijk van álles. Op school, maar ook op de televisie en op internet. Het is als ouder bijna onmogelijk de stroom “informatie” tegen te houden of te filteren. “Googelen” op het woord “poes” voor een spreekbeurt over katten geeft wel heel eigenaardige huisdieren als resultaat. Daarom zocht ik een boek waar alles over sex goed, open, eerlijk én voor hun leeftijd in beschreven staat. Zo kunnen ze zichzelf op een goede en verantwoorde manier en op hun eigen moment hierover laten informeren en zijn ze niet afhankelijk van de praatjes van anderen. Dat is gelukt.

Het ene boek Over baby’s en zo van R.H. Harris (vanaf 7 jaar) viel zo in de smaak, dat nu ook het vervolg Seks en zo van deze schrijver in m’n bezit is (vanaf 10 jaar). De boeken worden zelfs meegenomen naar logeerpartijtjes, maar ook naar school om erin te lezen “als hun werkje af is”. M. was alleen erg verbolgen over het feit dat de jongens in de klas haar uitlachtte toen ze met overtrekpapier het geslachtsdeel van de man ging overtrekken. “Nou, mam, dat is toch heel normaal!”

Mijn doel is bereikt of eigenlijk meer dan dat.

Nu nog duidelijk maken dat onderwerpen zoals “schaamhaar” wel “gewoon” zijn, maar niet thuishoren aan de eettafel tijdens de lunch.