Krap

Na 2 jaar een grote caravan te hebben gehuurd en achter ons aan te hebben gesjouwd naar Frankrijk, kwamen we erachter dat het goedkoper is een caravan, of beter gezegd “cottage”, ter plaatse te huren. We durfden toch al niet meer op de bonnefooi te reizen met 3 kids op de achterbank, dus de angst om je al tijden tevoren vast te leggen qua data en plaats was er niet meer. Daarvoor in de plek kwam de rust dat we in ieder geval op tijd hadden geboekt voor een passende cottage, op een aangename plek en mét animatie voor de kinderen.

Met z’n vijven in een 5-persoons-cottage moet lukken zou je zeggen. Dat was wel zo, maar je vergeet soms even dat persoon 5 op de bank in de huiskamer moet slapen. Op de bank waar jij ‘s avonds laat nog even wilt bijkomen van de dag, moet een bed gemaakt worden voor degene die ‘s ochtends weer het vroegst eruit is! Dat gaat dus niet samen en er moet dus  een creatieve oplossing worden gezocht d.w.z. iedereen in de slaapkamers proppen.

Nummer 3 was 3 jaar oud en werd bij haar zusjes op de kamer ondergebracht, op een matje voor de deur, 60 cm breed. Dat ging goed.

Het jaar daarop was de tweeling erbij gekomen en we boekten één van de schaarse cottages voor 7 personen op een camping met animatie. Doordat de deurtjes net 50 cm breed zijn, moesten we de 2 campingbedjes in het slaapkamertje opzetten. Daarvoor moesten we eerst de 2 bedden die erin stonden op z’n kant omhoog zetten. De babykamer was klaar! Dan de slaapkamer van de 3 grote meiden. De 2 bedden werden uit hun kamer gesleept en rechtop tegen de wand in de ouderslaapkamer neergezet. Zo konden er, dankzij een inbouwkast en deurtjes open, 3 matrassen over de breedte in hun slaapkamer worden neergelegd (“en niet op elkaar’s hoofden of benen staan als je naar de wc moet!”).

Vorig jaar hadden we het genoegen om een soort arbeidershuisje van echt baksteen te kunnen huren op een camping met animatie en was het slapen niet zo’n problem. Zelfs opa en oma konden 2 nachten komen logeren, maar dan wel op de slaapbank in de huiskamer. Dit jaar gingen we terug naar de camping van 3 jaar terug en probeerden weer het trucje van destijds. Maar de kledingkast stond nu ín de kamer en stond vast. De nachtkastjes in de ouderslaapkamer stonden ook vast. Jammer, onze creativiteit kwam ernstig onder druk te staan. Wat nu?

Nu laten we onze nummer 3, die inmiddels 7 jaar is geworden, eerst slapen op ons bed en  tegen de tijd dat wij willen slapen verhuizen we haar naar de woonkamer. Dat gaat.

Ik kijk rond op de camping en concludeer dat alle huisjes van ons type worden bemensd door gezinnen met 2 hoogstens 3 kinderen, die uiteraard allemaal hun eigen slaapkamer krijgen. Luxe, hoor!

Ik stel voor om de oudsten volgend jaar in een bijzettentje te laten slapen. “Echt niet!”.