Terwijl wij dit weekend rustig aan
beginnen, blijken twee dames buiten uiterst actief te zijn. Ze bellen ook bij
ons aan. “Jan, doe jij even open?” zeg ik met een glimlach, hun reactie afwachtend
op een man in badjas. Maar mijn dochter van 4 is hem voor. Zij rukt de deur
open en krijgt een folder in haar handen gedrukt. “Geef maar aan je vader of
moeder”, hoor ik ze zeggen. “Krijgen we
geen praatje meer aan de deur?”, denk ik nog verbaasd. Het blijken toch écht
Jehova’s te zijn geweest, die nu kennelijk een andere strategie bewandelen om
mensen te overtuigen of zich er gewoon gemakkelijk van af willen maken.
We worden in het pamfletje uitgenodigd om
de dood te herdenken van DE GROOTSTE MENS ALLER TIJDEN. “Dan zullen ze morgen
wel terug komen om te vragen of we het gelezen hebben”, zeg ik tegen Jan. Zijn
reactie laat niet lang op zich wachten.
“Dan zeg je maar dat ie helemaal niet dood
is en nog lekker boven ligt te slapen!”.
Ik kan niet wachten ze dat te melden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten